ELİMDE NEŞTER 50 YIL
Önceki Kitap Sonraki KitapYazar: Op. Dr. Vasıf Atabey
Sayfa Sayısı: 128
Ebat: 16,5cm x 24cm
ISBN: 9789755993195
Bir cerrahın 50 yıl boyunca cebinde biriktirdiği hikayeler...
DR. VASIF ATABEY’DEN BİR İLHAM KİTABI
“ELİMDE NEŞTER 50 YIL”
***
— Ölen yaralının eşi geldi, sizinle görüşmek istiyor.
— Kızım, eşinin durumu çok kötüydü. Tüm gayretlerimize rağmen hayata
etsin" dedi.
elimi minnetle öptü, ben de bu yalanımla gurur duydum. Zaten belki de
konuşabilseydi hasta, aynı sözleri söyleyecekti ..."
cerrahın kaleminden bulacaksınız.
Tıbbiye dahil 60 yılı bulan meslek hayatında sayısız deneyim yaşayan Op. Dr. Vasıf Atabey, anılarını ‘Elimde Neşter 50 Yıl’ kitabında bir araya getirdi.
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi’ni bitirdikten sonra Artvin’de göreve başlayan Op. Dr. Vasıf Atabey’in dönemin zorlu koşullarında yaşadıklarını ve daha sonra uzun yıllarını geçirdiği Bursa’daki hatıralarını kaleme aldığı hikayelerden oluşan kitabı, genç doktorlara ilham kaynağı olurken, tüm okuyucuları kâh hüzünlendirecek kâh gülümsetecek nitelikte.
Kitabıyla ilgili ‘Yarım asırda o kadar çok insanla, o kadar çok sorunu, pek çoğu hayati olan tehlikeyi ama bir o kadar da güzelliği ve dostluğu paylaştım ki konu sıkıntısı hiç çekmedim’ diyen Dr. Atabey, hikayelerinin satırlarında taşranın hoşgörüsünü, yokluk yıllarını ve bir ilde tek operatör olarak yaşadığı sıkıntıları da anlatıyor.
Bir gazeteci dostu Atabey’den şöyle bahsetmiş. “….şehrin insanlarına adeta şifa dağıttı. Parası olanın da olmayanın da herkesin hayır duasını aldı. Teşhislerinde hiç yanılmadı. O bizim uzmanımız, doçentimiz, profesörümüzdü… O bizim ağabeyimiz, kardeşimiz, amcamız, dayımız, babamız gibiydi. O bizim her şeyimizdi. Bir şehir doktoruna yürekten inanmış ve güvenmişti. Halkı ile bütünleşen bir doktorun en güzel izdüşümünü Vasıf Bey çiziyordu…”
Op. Dr. Vasıf Atabey bu kıymetli sözlerin yazılmasına neden olan yılları anlattığı ‘Elimde Neşter 50 Yıl’ kitabının önsözünü şu şekilde bitiriyor. “Eteğimdeki taşları döktüm. Yanlışlarımı ve beceremediklerimi, mutsuzluklarımı da satırlara taşıdım, günah çıkardım. Son olarak bir ümidim, bir dileğim var, gerçekleşirse mutlu olacağım: Bu elinizdeki kitabın olursa bir geliri, ana-çocuk sağlığıyla ilgili bir kuruluşa aktarılmasını isterim. Beğenirseniz ve sizi gülümsetebilirsem ne mutlu bana.”
